Urlop – na ten wymarzony czekamy często cały rok. W zależności od upodobań wybieramy bądź to spontaniczne podróże na własną rękę bądź też zaplanowane po najmniejszy szczegół wycieczki organizowane przez prześcigające się w ofertach – biura podróży.
Z racji tego, że wybierając drugą opcję powierzamy organizację naszego urlopu profesjonalistom wydawać by się mogło, że skorzystanie z niej jest zdecydowanie wygodniejsze i bardziej bezpieczne niż w przypadku wyboru pierwszej opcji. Czasami jednak ów przekonanie kończy się wraz z rozpoczęciem wyczekiwanego urlopu. Ten bowiem może w rzeczywistości znacznie różnić się od atrakcyjnej oferty, która skłoniła nas do podjęcia decyzji o zawarciu umowy z biurem podróży.
Hotel niezgodny z ofertą, nieczynny basen, jedzenie przyprawiające o problemy żołądkowe czy też pokój z widokiem na budowę, który docelowo wychodzić miał na morze to tylko niektóre z problemów czyhających na turystów, a których niestety nie jesteśmy w stanie przewidzieć.
Zapisy obowiązującej uprzednio ustawy o usługach turystycznych – regulującej odpowiedzialność biura podróży w przypadku nienależytego wykonania umowy o usługi turystyczne były dość lakoniczne, a co za tym idzie odzyskanie pieniędzy za ten przysłowiowy zmarnowany urlop nie było takie oczywiste.
Z odsieczą przyszła jednak, obowiązująca od lipca 2018 r. ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, która korzystniej dla klienta reguluje kwestie odpowiedzialności organizatora wycieczki.
Pocieszającym jest bowiem fakt, że w sytuacji, w której zamiast przyjemnego urlopu czekać będzie na nas niemiła niespodzianka, przysługiwać nam będą względem organizatora wycieczki trzy niezależne od siebie roszczenia tj. odszkodowanie, zadośćuczynienie, a także żądanie obniżenia ceny za nienależycie wykonaną usługę.
Prawo domagania się odszkodowania powstanie w wskutek poniesienia dodatkowych, nieplanowanych wydatków w związku z niewykonaniem usługi lub jej wykonaniem w sposób niezgodny z uprzednio zawartą umową a jego wysokość uzależniona będzie od wysokości szkody materialnej jaką poniesiemy z tego tytułu. Przykładowo mogą być to wydatki związane z koniecznością zakupu biletów lotniczych w innych liniach, czy też zakupu ubrań, w sytuacji gdy nasz bagaż nie dotrze do miejsca przeznaczenia.
Z kolei wysokość zadośćuczynienia będącego rekompensatą za doznaną krzywdę będzie sprawą indywidualną i każdorazowo oceniana będzie przez pryzmat doznanych niedogodności, rzutujących negatywnie na naszą sferę psychiczną i samopoczucie. Wynika to najzwyczajniej z faktu, iż każdy z nas ma inne oczekiwania względem urlopu, a co się z tym wiąże również inne okoliczności mogą nam ten urlop zepsuć.
Przy żądaniu obniżenia ceny za nienależycie wykonaną usługę, niezbędnym w dzisiejszych czasach wydaje się być zapoznanie z postanowieniami Tabeli Frankfurckiej. Wskazuje ona bowiem możliwe wady podróży, a także stopę procentową stanowiącą bonifikatę dla klienta biura podróży. Mimo zastrzeżenia, iż Tabela nie jest prawnie wiążąca i ma jedynie charakter pomocniczy sądy polskie coraz chętniej korzystają z jej treści.
Tabela jest jednocześnie punktem odniesienia dla organizatorów turystyki, rozpatrujących reklamację. Pozwala ona bowiem obiektywnie oszacować wartości dochodzonych roszczeń, dzięki czemu udaje się niekiedy zakończyć spór jeszcze przed wytoczeniem powództwa.
Treść tabeli dostępna jest na stronie https://uokik.gov.pl/download.php?plik=9434.